We gaan weer naar het westen!

Nadat we in 2011 weer met veel plezier in Florida hadden doorgebracht waren we na de vakantie al aan het nadenken over de vakantie van 2012. We hadden vorig jaar tijdens de vakantie erg veel last gehad van de bouwactiviteiten in het huis naast het onze waardoor we niet echt hebben kunnen genieten van het zwembad. De eigenaar van het huis had ons aangeboden om dan de volgende keer 1 week gratis te geven dus Florida stond weer op de eerste plaats. Toen we het huis alvast wilden vastleggen voor 2012 bleek dat iemand het huis de hele zomer had afgehuurd. Bummer!

Het westen stond ook nog op ons verlanglijstje, maar dat is wel weer wat duurder dan Florida. We zijn in 2008 ook al in het Westen geweest en hebben daar zo van genoten dat we graag nog een keer terug gaan. Ik had nog iets meer dan 50000 award miles van de KLM dus we konden 1 ticket gratis krijgen, althans, met alleen belasting en toeslagen. Kwam voor 3 tickets in totaal met de KLM toch op iets van 3000 EU uit. Dus eigenlijk was het een kwestie van wachten op een aanbieding die er een paar honderd euro vanaf zou snoepen. Aer Lingus kwam voorbij met een aanbieding voor Orlando, dus die had toen de voorkeur. En toen kwam ‘ie voorbij op het Alles Amerika forum: Icelandair had een nieuwe route naar Denver en was die aan het promoten met een stunttarief van 510 euro per persoon! Met gunstige overstap- en vertrektijden! En Denver kwam eigenlijk wel goed uit, want dat ligt in de Rocky Mountains en dan kunnen we die ook meteen meepikken. We rijden nu in 2,5 week van Denver naar LA en nemen dan een binnenlandse vlucht terug naar Denver vanwaar we dan een dag later weer terugvliegen naar huis. Als je de auto ophaalt in Denver en achterlaat in LA betaal je als je via onze vrienden van http://www.usareisen.de de auto boekt geen drop-off kosten (normaal $300). Perfect dus eigenlijk!

De route wordt deze: Denver – Moab – Monument Valley – Flagstaff – Grand Canyon – Bryce/Zion – 3 dagen Vegas – Death Valley – Yosemite – Pismo Beach – 3 dagen LA

Om de kosten een beetje over het jaar uit te smeren hebben we de eerste hotels al geboekt. De Grand Canyon moet je sowieso lang van tevoren vastleggen anders grijp je mis. En ik ben van mening dat als je in het hoogseizoen naar de GC gaat je IN het park moet overnachten, want ‘s avonds (en ‘s ochtends vroeg) als de hordes toeristen weg zijn kan je nog van de rust genieten.

In Monument Valley hebben we hotel The View gereserveerd. Dat is het enige hotel in Monument Valley en naar het schijnt is het uitzicht dag en nacht adembenemend. Overdag op Monument Valley en ‘s nachts op de sterrenhemel. We hebben de “2 Queen Beds With Premium Starview” kamer geboekt dus aan de naam zal het niet liggen! (note to self, hier vind je de “Clear Sky Chart voor Monument Valley).

Volgende week ga ik de auto boeken. Nu bij Alamo een Full Size SUV met verzekeringen, volle tank en extra bestuurder voor EUR 1127 en dat is best een nette prijs!

Bijna alles geregeld!

Het is nu half april en alles is geregeld en geboekt! Grootste obstakel was nog de route van Las Vegas naar Californië, ik kon maar niet beslissen of we onder Kings Canyon/Sequoia langs zouden rijden of bovenlangs door Yosemite. Onderlangs is een redelijk saaie route met niet veel leuke overnachtingsmogelijkheden en bovenlangs moet je door Yosemite wat wel een mooi park is maar ook erg druk in de zomer. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de Yosemite variant met een overnachting in Austria Hof in Mammoth Lakes (niet dat dat de doorslag heeft gegeven maar het lijkt me wel een grappig hotel).

 

Dus wat wordt het nu? We beginnen in Denver met een overnachting na aankomst nabij de luchthaven in hotel Baymont Inn and Suites. Prima hotel met een king bed en een extra kamer met sofa sleeper. Kost $90, moet ik eigenlijk nog even verder shoppen of het niet ergens goedkoper kan. Nu ik het toch over bedden heb: Vorige keer dat we op rondreis waren was in 2008 en toen was Maxim nog aandoenlijk klein, maar ondertussen heeft hij volwassen maten en wordt het best proppen in een queen size bed (wat vaak maatje twijfelaar is). Dus is het motto van deze vakantie om zoveel mogelijk kamers met King size bed + sofa sleeper te regelen, of met twee queens en een sofa sleeper.

Daarna naar Moab met een overnachting onderweg ergens in de Rocky Mountains (Holiday Inn in Gunnison). Daar hebben we 1 king size bed, hopen dat we een roll away bed kunnen regelen. In Moab hebben we 2 queens en een sofa, ook weer bij Holiday Inn. Allebei deze Holiday Inns heb ik weten te boeken met punten die ik nog had staan van regelmatig verblijf in het “Holiday Grim” bij ons kantoor in Engeland, heb ik toch nog genoegdoening voor die zwambadlucht die daar altijd op de kamers hing.

Na Moab zakken we af naar Monument Valley; daar zijn we vorige keer per ongeluk voorbij gereden (I kid you not!) en dat maken we goed met een hotel midden in Monument Valley. Volgende stop is Flagstaff en daar heb ik weer een toppertje gevonden! Little America hotel; lijkt een mooi hotel midden in een bos met een mooi zwembad. Tussen Monument Valley en Flagstaff gaan we iets bijzonders doen; ik heb wat foto’s gezien van Blue Canyon en die vond ik zo mooi, dat wil ik met eigen ogen aanschouwen. Blue Canyon is nog niet ontdekt door het massatourisme en de route er naartoe is even puzzelen maar volgens mij heb ik de juiste gevonden.

Dan naar boven naar de Grand Canyon. Daar hebben we een kamer in Kachina Lodge geboekt. Daar zaten we vorige keer ook en dat was een eenvoudig hotel maar wel aan de rand van de canyon.

Vanuit de Grand Canyon gaan we richting Bryce/Zion. In Bryce zitten we in het Bryce Canyon Grand hotel; hier hebben we via usareisen.de een kamer geboekt die goedkoper is dan wanneer je rechtstreeks boekt bij BW Ruby Inn net buiten het park. Die usareisen.de is echt een aanrader want die hebben op de mooiste plekjes goeie deals gesloten. We boeken de auto ook altijd daar en goedkoper kan niet. Volgende dag zitten we in de Zion Mountain Ranch en daar hebben we een cabin geboekt. Volgens de website van die ranch is het daar elke dag een gezellige boel bij het kampvuur dus we zijn benieuwd.

En dan… Vegas baby! Daar heb ik drie nachten een kamer in het Palazzo geboekt. Mooie deal via Priceline met the Negotiator gescoord. Heb de kunst van het free re-bidding nu wel onder de knie; leuke sport en zolang je maar op 5 sterren blijft bieden in Strip North gebied kan je alleen maar terecht komen in Wynn, Encore, Venetian of Palazzo en je dus nooit een buil vallen! Na Vegas gaan we op Mammoth lakes aan. Via Death Valley of daar omheen, dat zien we dan wel. In Mammoth Lakes een leuke kamer in hotel Austria Hof geboekt. Mammoth lakes is een populair dorp vlak bij Yosemite dus daar zijn de prijzen naar. King bed en sofa sleeper (jawel) voor $150 en dat is dus wel duur voor Amerikaanse begrippen.

Na Yosemite hebben we weer iets leuks! Een hotel gevonden in het stadje Madera en dat is het centrum van een wijngebied waar de wijnroute “Madera trail” doorheen loopt. Leuk! Daarna weer feest want dan mogen we naar Pismo Beach waar het volgende pareltje op ons wacht! Best Western Shore Cliff Lodge, ligt echt schitterend op een cliff bij de oceaan. Erg blij met dit hotel; kostte 160 euro maar dat is in die streek een koopje. Tussen Monterey en LA is aan de kust echt niets te boeken voor een normale prijs. Allemaal zonder blikken of blozen $300 per nacht vragen maar zoals altijd: in tijden van nood is de redding door usareisen.de naderbij!

 

De laatste vier nachten zitten we in Sportsmen’s Lodge in Los Angeles. Ligt mooi ten opzichte van Beverly Hills, Calabasas en Santa Monica. Hier hebben we in 2008 ook een paar nachtjes gezeten en dat hotel is toen goed bevallen. In LA ga ik nog een ochtendje bij een van de Amerikaanse Sales offices van onze zuster Allied Electronics langs. We laten de auto dan achter in LA en vliegen naar Denver waar we dan 1 dag verblijven voordat we weer doorvliegen naar huis!

Voor wat betreft de auto heb ik maar eens een verstandige beslissing genomen en meteen maar een Full Size SUV geboekt, dat is klasse Tahoe, hoef ik ook niets meer te upgraden. Met een beetje mazzel kan ik de Robert-Jan truuk uithalen en rij ik gewoon met een Suburban de garage uit in Denver…

Dag 1, 29 juli. Op naar Denver!

Het begin van een vakantie is voor mij altijd een vermoeiende bedoening omdat ik de nacht voor vertrek altijd ronduit slecht slaap en erg vroeg wakker ben. Als je dan naar Amerika vliegt en op NL tijd pas om een uur of 4 a 5 ‘s nachts je bedje induikt is dat een heeeeeele lange dag. Ik geloof dat ik vanochtend al om 6 uur op was, gelukkig was er nog wat Olympische spelen op de TV.

Het is wél heel goed bevallen om een dagje vrij te zijn voor vertrek. De laatste jaren werkte ik de laatste dag voor de vakantie nog waardoor koffers inpakken een haastklusje werd met als resultaat dat de koffers zó slecht ingedeeld waren dat ze na 1 dag al in een chaos waren veranderd. Zaterdag hadden we lekker de hele dag de tijd om relaxed in te pakken en dat is goed bevallen. Ik kon helaas niet online inchecken vanwege een technische foutmelding maar omdat we de stoelen al hadden vastgelegd maakte ik me daar niet zoveel zorgen om (maar ‘s nachts natuurlijk wel…)

‘s Avonds nog een BBQtje bij Lot en Douwe dus dat was ook nog eens een lekker en gezellig begin van onze vakantie!

Vanochtend hebben we eerst Meta’s vader opgehaald die de eerste week van onze vakantie in ons huis woont daarna afgelost door Bart-Jan. Nadat Henk was geïnstalleerd kwam de taxi een kwartiertje te vroeg en zo stonden we om kwart over 11 op Schiphol. We waren dus 2,5 uur vantevoren op Schiphol en dat kwam wel goed uit want ongeveer een kwartier nadat wij waren aangekomen was de rij voor de incheckbalie al vier keer zo lang. De reden dat we niet online hadden kunnen inchecken was dat we exit row stoelen hadden en dan willen ze eerst weten of je wel in staat bent om assistentie te verlenen in geval van nood. Wachten + inchecken was maximaal een half uur en de paspoortcontrole duurde maximaal tien minuten waardoor we lekker op tijd aan de “airside” waren. Valt ons altijd op dat er zoveel mensen volledig in de stress zijn op Schiphol! Het is ook wel een lawaaiige omgeving waar iedereen ook nog eens gehaast is maar als je op vakantie gaat moet je kalm aan doen!

Op Schiphol hebben we gelunched bij de Foodcourt waar we Thais hebben gegeten, lekker nog even veel rijst en groenten!

De vlucht naar Reykjavik verliep voorspoedig; we hadden lekker ruime plekken alleen de stoelen konden niet naar achteren. Het drinken bij Icelandair is gratis en eten kost geld (maar niet heel duur). Onze tickets waren echter zo goedkoop dat dat geen enkel probleem was. Op Reykjavik hadden we een overstap van ongeveer een uur en in die tijd hebben we een hotdogje gegeten en even de sociale media bekeken. Een Mbtje kost in Ijsland maar 70 cent en dat is een stuk goedkoper dan de 2 euro elders in Europa, raar hoor!

Het entertainment systeem van Icelandair werkte op de stretch van Amsterdam naar IJsland goed maar op het stuk naar Denver hadden we pech en viel het na twee uur uit. Gelukkig hadden we twee iPads vol met films, series en muziekdocumentaires bij ons. Ik had niet alleen films op de Ipad gezet maar ook wat America’s got Talent van dit seizoen, wat Mad Men en een paar afleveringen van VPRO documentaires over Pink Floyds Dark Side of the Moon, the Foo Fighters, Gimme Shelter… de muziekliefhebbers kennen ze wel! De stoelen bij Icelandair zijn vrij dun, na een uur of 4 begin je toch wel een stenen kont te krijgen!

Terwijl ik dit tik zitten we denk ik op 80% van de vlucht, het valt me elke keer weer tegen hoe lang zo’n vlucht duurt. De Australiers hoeven niet bang te zijn dat ik ooit op bezoek kom. Hoe hou je het vol!

Na in de regen en met op afstand onweer op tijd geland te zijn spoedden we ons snel naar de immigratie. Wel leuk dat de Amerikaanse weergoden speciaal voor ons een passend ontvangst-weertje hebben geregeld, anders hadden we maar geschrokken als we meteen in de volle zon aankwamen! Erg “considerate” van ze! Bij de immigratie waren er veel werkplekken bezet, binnen 10 minuten waren we er doorheen en wat ik erg vreemd vond was dat we onze koffers niet meer hoefden in te leveren voor de tweede check. Dus stonden we 33 minuten na mijn eerste incheck op Facebook alweer buiten!

Bij Alamo liep het allemaal een klein beetje anders dan verwacht. Ik hoopte erop dat ik buiten zelf een auto uit mocht kiezen maar helaas kwamen ze de auto’s voorrijden en kon je niet even “wat regelen”. We kregen een erg mooie Tahoe (daar hadden we ook voor betaald) maar wel 1 met 3 zitrijen. Die laatste zitrij die kan je dan weliswaar opklappen maar met 3 koffers is hij dan echt wel vol. Ik weet niet of het mijn sippe gezicht, mijn charmes of een briefje van $20 was maar opeens stond er een monsterlijk grote Ford Expedition voor ons klaar. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de fooi pas gaf nadat we de upgrade hadden gekregen (was het dus toch de charme…). Die fooi weigerde ze en zei dat dat niet blablabla policy was maar haastte ze zich te zeggen “if you offer it a second time my response will be different”. Dus toen ik haar de fooi nogmaals aanbood pakte ze hem met liefde aan.

Hotel is perfect! We hadden een 1 King bedroom suite w/sofa sleeper en dat bleek perfect te zijn. Lekker groot bed voor Meta en mij en Maxim een eigen groot bed. Lekker ruime kamer waar we ook de koffers nog even wat konden herindelen.

En toen was het 5 uur Nederlandse tijd en zijn we lekker gaan slapen!

 

Dag 2, 30 juli. Door de Rockies

… en dan is het 03:40 en dan ben je wakker. Voor de zoveelste keer die nacht. En deze keer is het menens en wil mijn lichaam niet meer slapen. Gelukkig hoor ik aan Meta dat ze ook wakker is dus gaan we maar eens even rustig aan wakker worden. In alle stilte loop ik Maxim’s kamer in om daar iets te pakken en dan zie ik dat hij op zijn iPhone ligt te lezen. Die is dus ook wakker. We worden erg kalm aan wakker, ik schrijf het stukkie van de eerste dag en we delen de koffers zodanig in dat we elke dag maar twee koffers mee hoeven te nemen uit de auto. Het hotel (Baymont Inn & Suites) is zeer goed bevallen. Nog redelijk nieuw en een grote kamer. Die boeken we dus ook voor de laatste nacht.

De eerste dag is altijd een dag vol tradities: ontbijten bij de Denny’s en daarna boodschappen doen bij de Walmart. We zitten in Aurora, waar twee weken geleden de Batman-shooting is geweest in de bioscoop en overal hangen de vlaggen halfstok. We slagen bijzonder goed bij de Walmart en hebben een erg mooie koelbox gevonden die in de aanbieding is. Zo jammer dat je die elke keer achter moet laten op de laatste dag!
Denny’s is natuurlijk weer lachen. Wat je daar op de kaart ziet staan! Kleine balletjes van pannenkoekdeeg (soort bitterballen maar dan van pannenkoek) en alleen maar caloriebommen. Ze zetten er gerust een “slanke optie” bij die dan bestaat uit bacon en hash browns + een Egg White omelet. Alsof dat dooiertje nog wat uitmaakt. We zagen op TV ook al een heleboel verkiezingsspotje voorbij komen. Die Geert van ons is maar een doetje, hier zijn de teksten nog net even wat heftiger en wordt Mitt Romney door Obama verweten dat hij abortus illegaal wil maken óók voor slachtoffers van verkrachting en incest. Ik geloof dat we daar in Nederland wel iets meer consensus over hebben.

De route van vandaag ging van Denver naar Breckenridge en dan naar beneden, Leadville om te eindigen in Gunnison, waar de Rockies ongeveer ophouden. Mooie route, weer heel anders dan onze recente ritten door Zwitserland.

We hebben weer een goed hotel (Holiday Inn Express & Suites of zo) met een King bed en een sofa sleeper voor Maxim. Het restaurant voor vanavond hebben we gevonden op Tripadvisor, het heet Anejo Bistro & Bar en volgens de recensies was het de beste Mexicaan van de verre omtrek. En dt kan ik beamen! Hoewel Mexicaans op zich niet erg spannend is (alles bestaat uit rijst, tomaat, bonen en dan nog iets van een pannenkoek er onder of omheen) was het zeer goed en met name de salsa bij de nachos was supervers en zat boordevol knoflook. Lekker!!

 

Dag 3, 31 juli. Het natuurgeweld gaat nu echt beginnen!

Weer worden we iets later wakker in ons uitstekende Holiday Inn Express Hotel & suites in Gunnison. Ik heb er een hoop tijd ingestoken om een beetje frisse hotels te vinden die niet al te muf en gedateerd zijn. Bij Best Western bijvoorbeeld zit er een enorme variëteit tussen de verschillende hotels. De ene kan supermodern zijn en dan is een andere opeens verschrikkelijk oud en aftands gemeubileerd. Wel raar, dat lijkt me voor de “merkbeleving” geen goeie. Tripadvisor.com is de site die me het meeste inzicht heeft gegeven in de kwaliteit van de hotels en dan met name de foto’s van de bezoekers en de geschreven recenies (hoewel je toch nog tegenkomt dat iedereen het een fris en mooi hotel vind en er dan 1 iemand tussen zit die zegt dat het een “old smelly place” is.

Allereerst heerlijk ontbeten, HI bood een “complimentary hot breakfast” aan en dat was erg goed. Verse scrambled eggs, bacon strips, verse melk 🙂 toast en slappe koffie. Helemaal blij dus.

Toen op weg naar Moab! Het plan was om Black Canyon of the Gunnison over te slaan maar toen we er langs reden zijn we toch maar even naar binnen gepiept en daar helemaal geen spijt van gehad! Ik had ernstige behoefte aan een oh en ah momentje en die heb ik daar ruimschoots gekregen! Het is een schitterende DIEPE canyon met onderin een riviertje, zie de foto’s voor bewijs!

Daarna hebben we iets van 300 kilometer afgelegd naar Moab met onderweg een lunch bij het Colorado National Monument. Daar hadden ze picknickplekken met een afdakje erboven, ideaal. Dit jaar lunchen wonderwel lekker met brood ipv een vette bek te halen want dat was toch wel 1 van de mindere ervaringen van de 2008 reis door het westen. Dit jaar zijn we wat strenger op een gezonde lunch met veel fruit; het is hier té makkelijk om ook de lunch buiten de deur te doen maar dan is de keuze uit vet, vet of erg vet.

Onderweg genoten van de verscheidenheid in het landschap in de USA. Zo rij je in een groen en sappig deel om een half uur later door een totaal desolaat maanlandschap te rijden. Schitterend! Aangekomen in Moab hebben we eerst Maxi naar het hotel gebracht en zijn daarna samen naar Arches gereden, daar had Maxim geen zin in. Je kan de strijd wel aangaan met een nukkige puber maar dan lopen er drie mensen gefrustreerd rond in zo’n park en daar heeft niemand wat aan. Hoewel we al eerder in Arches zijn geweest was het toch weer een heel bijzondere belevenis. Wat een mooi park met die rode rotsen, de bogen en de woestijnachtige begroeiing. Heel mooi!

Ook hier weer een Holiday Inn en wederom geen slechte keuze. We hebben een double queen met een sofa sleeper, echt superveel ruimte dus! Ik heb de beide Holiday Inns met punten betaald die ik heb opgespaard toen ik voor mijn werk in 2006/2007 lange tijd in Engeland heb doorgebracht en heb nog steeds een Priority Club pasje. Die Amerikanen vinden dat helemaal de bom al die pasjes en statussen (zie de film up in the air met George Clooney) dus elke keer werd ik begroet met de riedel “thank you for being a priority club member and we appreciate that you spend your award nights with us as an appreciation of your blablabla” en dan krijg je een flesje water en een mini kitkat! Wat een lol.

In Moab habben we in 2008 Tropical Snow ontdekt, dat is schaafijs met siroop er overheen. Superlekker! Voor de grap laatst gekeken of ze nog bestonden (het was een mobiel kraampje) en jawel hoor, ze hadden zelfs Facebook. Ik had wat op zijn Facebook pagina geschreven en op een of andere manier herkende hij me en moesten we op de foto voor zijn kraampje; met natuurlijk een overheerlijke Tropical Snow!

We hebben gegeten bij Zax, waren weer zo dom om een voorgerecht te nemen waardoor de rekening iets van 80 dollar was, dat gaan we morgen anders doen 🙂

 

Dag 4, 1 augustus. Te mooi voor woorden.

‘s Ochtends weer lekker vroeg wakker, de jet lag houdt nog even aan en die wordt gevoed door ons vroege tijdstip van slapen.Later dan 9 uur houden we ook niet vol en op zich is het vroege wakker worden niet zo erg. Kunnen we lekker langzaamaan wakker worden en toch nog op tijd op pad!

Bestemming van vandaag was Monument Valley met onderweg nog de nodige natuur. Het plan was in eerste instantie om naar Canyonlands te gaan maar bij nader inzien kan je dat park beter bezoeken als je echt ruim de tijd hebt. Het is niet heel erg makkelijk bereikbaar en daarnaast is het ook nogal groot. Die doen we dus als we ooit nog eens in de buurt zijn. Moab is trouwens een fantastische thuishaven als je een paar dagen op één plek wilt zitten, zoveel parken daar in de buurt!

Nadat we een hot breakfast in het hotel hadden gegeten zijn we op pad gegaan. De eerste bestemming was de Moki Dugway. Het grootste deel daarvan loopt door mooi rots- en woestijngebied over asfaltwegen maar drie mijl van de route is een “dirt road” die zich een paarhonderd meter naar beneden slingert. Hoewel de weg wordt afgeraden voor oversized voertuigen was er toch een held met een camper die ‘m ging trotseren. Volgens mij is het goed gegaan want we hebben hem nooit meer gezien maar de weg was hier en daar zo smal dat als hij een tegenligger had gehad hij een groot probleem zou hebben.

Bovenaan de Moki Dugway zijn we even gestopt en hebben we genoten van de grootsheid van het uitzicht en de absolute stilte. De temperatuur is trouwens prima met zo’n 30 – 35 graden celcius, het had ook makkelijk tegen de 40 kunnen zijn maar dit is prima!

Zoals je ziet geen weggetje dat je graag met een camper doet…

Tweede bestemming van de dag was Gooseneck Statepark waar we voor de tweede achtereenvolgende dag de mazzel hadden om een leuke picknickplek te vinden. onze mega-koelbox komt prima van pas!

en ik schrijf vandaag misschien wat kort en snel maar dat komt omdat de klapper van de dag nog moet komen. Ons hotel in Monument Valley… Sinds een jaar of wat hebben de Navajo indianen een hotel neergezet middenin Monument Valley. Een heel mooi hotel in de kleuren van de omgeving zodat het niet erg opvalt als je in de Valley zelf rondloopt. Hoewel het vrij duur is, is het elke cent waard gebleken. De lokatie is TOP, de kamer was schoon en groot en de service is ook uitstekend. Ze hadden er een tourist trap van kunnen maken vol nors personeel maar daar is absoluut geen sprake van. Na aankomst hebben Meta en ik de 17 mile drive door Monument Valley gemaakt. Hiervan heb ik een filmpje gemaakt die ik snel op Facebook /Youtube zal zetten zodra we een fatsoenlijke internetverbinding hebben. Ik had me erg verheugd op de sterrenhemel die in Monument Valley bijzonder mooi zou zijn omdat de lucht er erg schoon is en er geen lichtreflectie is van steden of kassen. Helaas… het was volle maan waardoor het zo licht was dat je niet bijster veel sterren zag. Gelukkig was de volle maan ook erg mooi 😉

Mocht je nog eens in Monument Valley zijn dan raadt ik je dit hotel zeker aan. Morgenochtend hopelijk een spectaculaire zonsopgang, dus tot morgen!

Hier onder het uitzicht vanuit onze hotelkamer

Uitzicht uit hotelkamer

 

Last but not least: foto’s uploaden gaat niet helemaal lekker dus naast de foto’s die ik hierboven heb gepost zet ik de rest per dag op Facebook.

Dag 5, 2 augustus. Over de dirt roads…

Om 06:30 zou de zon zich laten zien aan de horizon dus toen ik om 05:50 wakker werd ben ik maar opgestaan. Het was al wel licht maar de koperen ploert was nog niet te zien. En wat een drukte was het al buiten! Op bijna alle balkons stonden mensen foto’s te maken en zag je telelenzen uitsteken!

Het vroege opstaan werd beloond, de zonsopgang was nothing less than spectacular! Zoals Karen al zei is het moeilijk in een foto te vangen en is het in het echies nog tig keer spectaculairder dan op de foto. Dit is maar één van de vele foto’s die ik heb gemaakt, de kleuren van de hemel veranderen per minuut.

We hebben ontbeten bij de Subway in Kayenta. Kayenta is niet leuk. In tien minuten door twee bedelaars aangesproken en er liepen er nog veel meer rond.

Vandaag stond “Blue Canyon” op het programma, die had ik gevonden op wat fora en volgens de verhalen was het een “hidden gem” waar weinig toeristen kwamen. De exacte lokatie is vrij moeilijk te vinden op internet maar door wat berichten op diverse fora te combineren kwam ik een heel eind. Bij de beschrijving van de route moet je denken aan ” na de twee rotsen die er uit zien als olifantpoten moet je na het huis linksaf slaan. Daarna je afstandmeter op nul zetten en dan de dirtroad op. Na 8.1 mijl kom je bij een splitsing, neem de rechterkant.” Etc etc. De weg was “wat hobbelig” maar omdat onze auto hoog op de wielen staat, goeie offroad banden heeft en lage gearing is ‘ie wel geschikt voor dit terrein. Na een mijl of tien kwamen we een grote plas tegen en hadden we drie opties: er doorheen, er omheen of terug; áls we hier vast hadden komen zitten hadden we een probleem gehad want we hadden geen dekking met de telefoon en er kwam werkelijk niemand voorbij (behalve dan een paar wilde koeien). We hebben de route dus gelaten voor wat hij was en zijn weer terug gereden naar de normale weg. We laten deze mythische canyon maar lekker over voor de echte durfals in Jeep Wranglers! De snelweg naar Flagstaff was weer lang en recht…

Overnachting was in de bewoonde wereld in Flagstaff. Daar wil ik wel wonen, overdag lekker warm, ‘s avonds lekker koel! Gegeten bij Outback en man man man wat vind ik rib eye toch lekker. Sappiger vlees dan een rib eye bestaat niet! Het hotel was Little America. Een ontzettend leuk hotel met erg grote kamers, een groot zwembad (met cocktails) en een goed ontbijt (betaald). Zeker een aanrader!

Dag 6, 3 augustus. De Grand Canyon!

Na een teleconference in de vroege ochtend (07:00, in Nederland was het 15 uur) hebben we heerlijk ontbeten in het hotel. Zo rond een uur of tien zijn we op pad gegaan naar de Grand Canyon. Het was in verhouding tot de andere dagen een klein kippe-eindje met zo’n 120 kilometer. Iedere keer weer is de eerste blik op de Grand Canyon even indrukwekkend als de voorgaande keren. Je kijkt recht tegen 200 miljoen jaar geschiedenis aan en het is zo groot en massief dat het met geen camera goed in beeld is te brengen. Het is erg druk en de parkeerterreinen bij het visitors centre zijn zo goed als vol.

Het grappige van de Grand Canyon is dat het een omgekeerde berg is. In plaats van dat je er onder staat en er tegenop kijkt sta je er bovenop en kijk je naar beneden. Op de weg er naartoe zie je eigenlijk helemaal niet wat je te wachten staat, het is gewoon een weg door een bos die langzaam omhoog gaat.

En dan opeens ben je aangekomen en zie je dit:

 

Nadat we eens stukje langs de rim hebben gelopen zijn we op goed geluk naar het hotel gereden om te vragen of de kamer al beschikbaar was. Ik voelde me echt niet helemaal lekker en wilde graag even een uurtje plat. Helaas was de kamer nog niet klaar , het duurde nog anderhalf uur. Die tijd hebben we in de lobby doorgebracht want daar was wifi en zo konden we mooi even bijblijven met wat er in Nederland en op de Olympische spelen allemaal gaande was. We krijgen hier weinig mee van de gekte die in Londen gaande is. De Amerikaanse televisie zendt voornamelijk sporten uit waar wel Amerikanen maar geen Nederlanders aan meedoen. Erg jammer, maar we laten de vakantiepret er niet door drukken!

Tijdens het wachten op de kamer zijn we maar een stukje gaan rijden en hebben we ergens even gepicknicked. Het was weer een bijzondere ervaring want het stierf er van de kleine irritante vliegjes dus dat was een korte lunch 🙂 Hier nog even een fotootje van de koelbox, onze trouwe metgezel. Elke dag een lading ijs er in en je hebt de hele dag lekker koel drinken bij de hand.

Om een uur of drie was de kamer klaar en konden we onze intrek nemen in de Kachina Lodge. Wat hadden we weer een mazzel, volledige uitzicht op de Grand Canyon! Toen we hier in 2008 waren hebben we alle hotels laten regelen door een in Amerika gespecialiseerd reisbureau maar dat leverde ons nooit de mooiste kamers op. Altijd hadden we die kamer die net niet dat leuke utizicht had. We hebben het nu allemaal helemaal zelf geregeld. Daardoor misschien wel iets meer betaald en krijgen véél mooiere kamers! De kamers in Kachina Lodge zijn recentelijk gerenoveerd en zijn echt zeer goed. Dit was ons uitzicht:

‘s avonds gegeten in het restaurant “Arizona Room” op het Grand Canyon terrein. Prima gegeten weer. Daarna de zonsondergang meegemaakt en toen het bijna donker was zag we dat het in de verte aan het onweren was. Na ongeveer 100 foto’s is het me gelukt er een met een bliksemschicht erop te maken!

 

Dag 7, 4 augustus. Bryce

volgt…

Dag 8, 5 augustus. Vegas Baby!

Elke keer als we naar het westen gaan (het is nu de derde keer dus zijn we ondertussen ervaringsdeskundigen) is Las Vegas het hoogtepunt van de reis. Eigenlijk zouden we op dag 8 naar een cabin in de buurt van Zion gaan maar daar aangekomen bleek die cabin heel erg niet leuk te liggen. Werden we eigenlijk een beetje ongelukkig van. En toen we wilden gaan wassen bleek dat je daarvoor 3 kilometer verderop moest zijn. Kortom: een mooie smoes om een dagje eerder naar Vegas te gaan. En toen bleek dat je in het Vdara hotel suites had met wasmachine en droger was de keuze natuurlijk snel gemaakt! Van alle wegen die we deze vakantie hebben gehad was de weg naar Las Vegas wel de meest desolate die we hadden gezien. De TomTom leidde ons netjes naar de Valet bij het Vdara hotel waar we vlot incheckten en snel naar onze kamer gingen. We hadden een kamer geboekt met “stunning 270 degrees view of Vegas” maar of we de Belaggio fonteinen ook konden zien was niet helemaal duidelijk. De fonteinen konden we niet zien maar de rest van de kamer was absolutely stunning. Een hotelkamer waar je elkaar kon kwijtraken, dat is het idee 🙂

Een hal, een keuken, een woonkamer met aansluitend slaapkamer en een grote badkamer met enorm bad en regendouche. En dan nog een grote makeupspiegel met stoeltjes er voor.

De beloofde wasmachine en droger bleken Europese Bosch machines te zijn waar we best wel blij mee waren. De meeste Amerikaanse drogers hebben namelijk maar één stand en dat is keihard drogen waardoor je t-shirts ed meteen een maatje kleiner worden.

Na de wassen te hebben weggewerkt zijn we even naar de Crystal Mall in het Vdara geweest maar daar hadden ze alleen maar designer winkels dus iets boven budget. Wel een schitterende mall maar ik geloof niet dat ze zo’n tent kostendekkend kunnen maken, het is heel veel kijken maar vrij weinig kopen. We hebben gegeten in een Mexicaans restaurant in de Miracle Miles in Planet Hollywood waar we vier jaar geleden ook al zijn geweest en goeie herinneringen aan hadden. ‘s Nachts heerlijk geslapen met uitzicht op Las Vegas.